W naszym poprzednim artykule rozważyliśmy to, że pomimo naszego zrozumienia, że nadchodzący światowy lider, którego powszechnie nazywamy „Antychrystem”, jest przepowiedziany, że nadejdzie z Imperium Rzymskiego ^[1], to mamy tendencję do bycia krótkowzrocznymi w odniesieniu do zakresu tego określenia: mamy tendencję do zrównywania Imperium Rzymskiego z Europą Zachodnią, nie zwracając uwagi na wschodnią część tego imperium, która przetrwała o tysiąc lat dłużej niż część zachodnia!

Jeśli uważnie przeanalizujemy wiele odniesień [do Antychrysta] w Starym Testamencie, to odkryjemy zdumiewającą ilość aluzji do tej dominującej osobistości jako „Asyryjczyka” ^[2]. To wydawałoby się wskazywać na region, który współcześnie znamy jako Syria i Irak. Wraz z obecnym światowym napięciem wokół tego regionu, wydaje się całkiem na czasie, aby ponownie zbadać niektóre z naszych perspektyw, dotyczących potencjalnej roli tego regionu w kulminacyjnym biblijnym scenariuszu!

 

Siedem imperiów Szatana

Biblia przedstawia historię ludzkości pod postacią [następstwa] siedmiu światowych imperiów:

I ukazał się drugi znak na niebie: Oto ogromny rudy smok, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na jego głowach siedem diademów. (Ks. Objawienia 12:3)

Wydają się one być Egiptem, Asyrią, Babilonem, Persją, Grecją i Rzymem; ten ostatni w dwóch fazach: Starożytny Rzym („faza I”) i końcowe, pojawiące się ponownie, odrodzone Imperium Rzymskie („faza II”).

Perspektywa ta wywodzi się z wnikliwej analizy Daniela 2 i 7, które opisują „czasy pogan”, od Babilonu aż do ustanowienia przez Boga Jego własnego królestwa, z Mesjaszem panującym jako Królem Królów. Zarówno w Daniela 2 i 7, widzimy cztery światowe królestwa: Babilon, Persję, Grecję i Rzym – z czwartym ulegającym rozpadowi, lecz później ostatecznie pojawiającym się ponownie w „dniach ostatnich”.

O dziwo, proroctwa Daniela zawierają zaskakującą ilość szczegółów dotyczących zarówno Grecji i Rzymu, z obydwoma rozdziałami 7 i 8 uwydatniającymi „małego roga”, który wyłoni się z pośród czołowych „10 rogów”, które zdominują finalny scenariusz ^[3]. Ten „mały róg” – 11-ty w rzeczywistości – to kolejna nazwa dla ostatecznego światowego lidera, powszechnie nazywanego „Antychrystem”.

Kiedy Aleksander Wielki zmarł, czterech z jego generałów podzieliło Imperium Greckie, z Ptolemeuszem na południu i Seleukosem na wschodzie przejmującymi największe części. W rzeczywistości historia przedstawiona w szczegółach w Daniela 11 opisuje – z wyprzedzeniem – rywalizację pomiędzy Ptolemeuszami i Seleucydami na przełomie następnych wieków z taką dokładnością, że sceptyczni krytycy podjęli się próby przypisania późniejszej daty powstania owym fragmentom [Pisma], aby uniknąć uznania nadprzyrodzonego charakteru tych proroctw ^[4]. [Fakt, że Stary Testament został przetłumaczony na język grecki (Septuaginta) we wczesnej części tego okresu niweczy te usiłowania.]

Warto zauważyć, że zarówno w Daniela 8 i 11, proroctwa opisujące ostatecznego światowego lidera wywodzą się z wersetów mówiących o przywódcach imperium Seleucydów: regionu znanego obecnie jako Syria i Irak ^[5]. Owych siedem imperiów jest również przedmiotem Objawienia 17:

I siedmiu jest królów; pięciu upadło, jeden jest, inny jeszcze nie przyszedł, a gdy przyjdzie, będzie mógł krótko tylko pozostać. (Ks. Objawienia 17:9b-10)

“Pięciu upadło” wydaje się odnosić do pięciu królestw, które poprzedziły dni Jana: Egiptu, Asyrii, Babilonu, Persji i Grecji. „Jeden jest” wydaje się być tym istniejącym w czasie, gdy Jan to pisał: Rzym, w jego „pierwszej fazie”. „Inny jeszcze nie przyszedł” zdaje się wskazywać na to ostateczne światowe imperium, które zostanie przejęte przez „11-go roga.” Poniższy werset również dotyczy tego ostatecznego imperium:

A zwierzę, które było, a już go nie ma, jest ósmym, i jest z owych siedmiu, idzie na zatracenie. (Ks. Objawienia 17:11)

Wydaje się, że to ostatnie „ósme” imperium jest tym, które „było, a już go nie”, a jednak jest wśród listy siedmiu. Jedyne imperium z owych siedmiu, które nie istnieje w jakiejś formie współcześnie to Asyria. W dziwny sposób zniknęła ona z historii aż do sensacyjnych odkryć Henry’ego Layard’a w 1849 roku.

 

Powrót Nimroda?

Pierwszym światowym dyktatorem był Nimrod, (którego imię oznacza „my zbuntujemy się”; ang. we rebel), który rządził z Babilonu ^[6]. Interesujące jest to, że Micheasz mówi o „kraju Nimroda” w jego aluzji do ostatecznego światowego imperium. Czy jest to możliwe, że ten ostatni światowy dyktator będzie, w pewnym sensie, Nimrodem, który powrócił? Jeśli tak, to warto wziąć pod uwagę to, że Nimrod władał z Babilonu.

 

Wielki Babilon

To może dodać dodatkowy wymiar do tajemnic otaczających przyszłość Babilonu: Czy jest on wymieniany tylko, jako symbol? Czy może Babilon rzeczywiście zostanie odbudowany, po raz kolejny, na brzegach Eufratu?

Są tacy, którzy uważają „Babilon” po prostu za zabieg retoryczny, i którzy interpretują prorocze wersety symbolicznie. Są też tacy, którzy uważają, że „Wielki Babilon” z Objawienia odnosi się do Watykanu ^[7]. Istnieją jednak wersety zarówno w Izajaszu i Jeremiaszu, które jasno opisują zniszczenie Babilonu, które nigdy nie wydarzyło się. ^[8] (Wiele biblijnych komentarzy i pomocy jest w błędzie w tej kwestii: nie należy mylić zdobycia Babilonu przez Persów w 539 r. p.n.e. z zagładą Babilonu opisanego w Biblii. Gdy Cyrus podbił Babilon, był on w stanie pochwalić się światu, że zrobił to bez walki!)

Ważne jest to, aby porównać przepowiedziany los Babilonu w Księgach Izajasza, Jeremiasza, i Objawienia. [Zobacz Tabelę]. W przeciwieństwie do informacji zawartych w proroctwach Izajasza i Jeremiasza, zgliszcza starożytnego Babilonu, nadające się do budowy, były ponownie wykorzystane; obszar ten był zamieszkały przez wieki, w przeciwieństwie do proroczych wersetów. Uważamy, że jest to dość znaczące, że Saddam Husajn podjął znamienne wysiłki w celu odbudowy Babilonu i wykorzystywał odbudowany pałac Nabuchodonozora przy okazjach państwowych. Wydaje się, że to kataklizmiczne zniszczenie opisane przez Izajasza i Jeremiasza („podobne do Sodomy i Gomory”) jest nadal przyszłością.

 

Dziwne widzenie z Księgi Zachariasza może być tu kluczem

Potem wystąpił anioł, który rozmawiał ze mną, i rzekł do mnie: Podnieś oczy i zobacz, co to wychodzi! Wtedy zapytałem: Co to jest? A on odpowiedział: To, co wychodzi, to jest efa. I dodał: Taka jest ich wina w całym kraju. A wtem podniosła się ołowiana pokrywa i zobaczyłem kobietę siedzącą w efie. I rzekł: To jest bezbożność! I zepchnął ją do wnętrza efy, i rzucił na jej wierzch ołowianą pokrywę. (Ks. Zachariasza 5:5-8)

Efa była znaną miarą objętościową stosowaną w praktyce handlowej [do ciał sypkich i płynów; również naczyniem o tej pojemności ] i wynosiła około 1 buszel (amerykański). [W angielskim przekładzie Biblii zamiast ołowianej pokrywy występuje tutaj] talent ołowiu, który był handlową jednostką wagową, około 96 funtów (amerykańskich).

Znowu podniosłem oczy i spojrzałem, a oto wyszły dwie kobiety, których skrzydła poruszał wiatr, a miały skrzydła jak skrzydła bocianie. I one podniosły efę między niebo a ziemię. Wtedy zapytałem anioła, który rozmawiał ze mną: Dokąd one zaniosą efę? I odpowiedział mi: Będzie dla niej wzniesiona świątynia w ziemi Sinear, a gdy będzie gotowa, postawię ją tam na cokole. (Ks. Zachariasza 5:9-11)

Należy pamiętać o tym, że bocian był, w żydowskim rozumieniu, nieczystym ptakiem.^[9] Wizja ta ma „złowieszczy wymiar” wpisany w nią! Sinear jest geograficzną lokalizacją, w której położony był Babilon. Wydaje się, że ta kobieta – bezbożność, matka nierządnic, itp. – zostanie przeniesiona do miejsca, gdzie wszystko się zaczęło.

Każde bałwochwalstwo i pogaństwo miało swoje korzenie w Bab-El, który stał się Babilonem. Pogańskie kapłaństwo i towarzyszące temu obrzędy podążały za politycznymi strukturami władzy każdego kolejnego imperium, aż ostatecznie osiadły w Rzymie. W ten sposób, różni fałszywi bogowie, których oni czcili, podążali za nimi, w różnych formach: Isztar i Tammuz Babilonu stali się Izydą i Ozyrysem w Egipcie, Afrodytą i Zeusem w Grecji, Wenus i Jowiszem w Rzymie, i Astarte i Baalem w Chaldei. Wizja Zachariasza wydaje się wskazywać na to, że to pogańskie skoncentrowanie władzy, wyemigruje z powrotem do miejsca, gdzie to wszystko się zaczęło, aby otrzymać ostateczny wyrok.

 

Kolejne tajemnice

Są tacy, którzy podejrzewają także, że ten ostateczny światowy lider będzie wydawał się być „reinkarnacją” pewnego znaczącego lidera z przeszłości. Neron był powszechną sugestią. Inni jeszcze uważają, że może to być Judasz reinkarnowany. ^[10] („Reinkarnacja” była tradycyjnym kłamstwem Szatana, odbijającym echem jego kłamstwo w Edenie: „Na pewno nie umrzecie.” ^[11] Reinkarnacja jest wyraźnie odrzucona w Piśmie Świętym, ^[12] chociaż Szatan może próbować to podrobić.) Ale są także inne możliwości. A co na przykład z klonowaniem z próbki białka z przeszłości? Czy to możliwe, że ten „ósmy” jest „z siedmiu” w sensie mikrobiologicznym? Należy również pamiętać tą dziwną wskazówkę, którą dał nam Jezus:

Albowiem jak było za dni Noego, takie będzie przyjście Syna Człowieczego. (Ew. Mat 24: 37; Ew. Łuk 17:26)

Aby docenić tą wskazówkę, istotne jest, aby zrozumieć, jakie były „dni Noego”, w tym dziwne wydarzenia związane z obecnością upadłych aniołów. Sugeruje się, że ten nadchodzący lider może być jednym z Nephilim, co będzie powtórzeniem wydarzeń z Księgi Rodzaju 6, które przyniosły poprzedni kataklistyczny osąd w formie potopu na ziemię.

 

Wnioski

Wraz z obecnym światowym zamieszaniem wokół Iraku i Bliskiego Wschodu, jest prawdopodobne, że nadchodzące miesiące i lata przyniosą pewne uderzające zmiany. Istotne jest to, aby odłożyć na bok nasze założenia i uprzedzenia i uważnie wsłuchać się w to, co tekst biblijny mówi nam. Żyjemy w ekscytującym czasie, ale musimy być sumienni w naszym badaniu Słowa Bożego. Najpewniejszą barierą do prawdy są założenia, które już mamy.

***

 

PRZYPISY:

1. Daniela 9:26.
2. Izajasza 10:5, 24; 14:25; 30:31; Ezechiela 31:3f., Micheasza 5:5, 6.
3. Daniela 7:8, 20-26; 8:9-14.
4. Daniela 11:5-35.
5. Daniela 8:9-14; 11:36ff.
6. Ks. Rodzaju 10:8-10.
7. Alexander Hislop, The Two Babylons; Dave Hunt’s A Woman Rides the Beast .
8. Izajasza 13, 14; Jeremiasza 50, 51.
9. Ks. Kapłańska 11:19; Ks. Powt. Prawa 14:18.
10. Psalm 55:11-14; Izajasza 28:18, Ks. Objawienia 6:8; Mateusza 12:41-43; Ew. Jana 17:12; 6:7; 2 Tesaloniczan 2:3; Dzieje 1:25, z Ks. Objawienia 11:7 (Wychodzi on z otchłani, abousso)
11. Ks. Rodzaju 3:4.
12. List do Hebrajczyków 9:27.

 

Jest to tłumaczenie artykułu Chuck’a Missler’a “An Alternate Ending: Part 2. Antichrist from the Middle East?.” Artykuł ten był pierwotnie opublikowany w: November 2002 Personal Update News Journal.

 

Źródło: http://www.khouse.org/articles/2002/437/

Opracował: Natan P.