Islamskie Państwo a islam – Raymond Ibrahim

Jaki związek ma Państwo Islamskie z islamem?

„Absolutnie żadnego” jest odpowiedzią, jaką daje prawie każdy zachodni polityk. Na przykład, prezydent USA Obama stanowczo stwierdził w przemówieniu telewizyjnym, że Państwo Islamskie „nie jest islamskie”.

Nasuwa się pytanie: Jak można określić, czy coś jest – lub nie jest – islamskie?

Tradycyjna odpowiedź, islamska odpowiedź, była następująca:

Co główne teksty i pisma islamu mówią o rzeczach, które mamy na uwadze, nazwijmy je „X”? Czy Koran, uważany przez muzułmanów za zawierający dosłowne polecenia Allaha, wzywa do lub usprawiedliwia robienie X? Czy hadisy i siraty – które rzekomo zawierają wypowiedzi i czyny proroka Allaha, co do którego Koran (np. 33:21) wzywa muzułmanów do naśladowanie go we wszystkim – wzywają do lub usprawiedliwiają robienie X? Jeśli nadal pozostają jakiekolwiek niejasności dotyczące X, następnym pytaniem powinno być: jaki jest konsensus (idżma) wiodących światowych autorytetów świata islamskiego w odniesieniu do X? Tu trzeba często zwrócić się do tafsirów czy egzegezy najbardziej uczonych ludzi islamu – ulemów – i rozważyć ich wnioski. Sam Mahomet podobno powiedział, że „Moja umma [islamska społeczność] nigdy nie będzie w zgodzie w odniesieniu do błędu.”

Na przykład, Koran nakazuje wiernym modlenie się; i jest tak, że wszyscy są zgodni co do tego, że muzułmanie muszą się modlić. Jednakże Koran nie określa tego, jak wiele razy należy to czynić. Jednakże w hadisach i siratach Mahomet wyraźnie uczy, że wierzący powinni modlić się pięć razy. I ulema, po rozważeniu tych wszystkich tekstów, jest zgodna co do tego, że muzułmanie powinni modlić się pięć razy dziennie.

Ale, podczas gdy zarówno zachodni politycy jak i islamscy apologeci chętnie akceptują taką metodologię w określaniu tego co jest islamskie – Koran wymienia modlitwę, Mahomet wyjaśnia szczegóły odnośnie jej praktykowania w hadisach, i ulema jest zgodna, co do tego – to kiedykolwiek pytanie dotyczy czegoś, co przedstawia islam w „złym świetle”, wtedy powyżej wymienione standardowe podejście do ustalenia tego co jest islamskie, jest całkowicie ignorowane.

Rozważmy niektóre z najbardziej ekstremalnych czynów popełnionych przez Państwo Islamskie – ścinanie głów, ukrzyżowania, niewolnictwo, napaści seksualne, rzezie, i prześladowania mniejszości religijnych – i przetestujmy je na próbę, sprawdźmy czy spełniają te same kryteria, sprawdźmy czy są one islamskie czy nie, zwłaszcza w kontekście dżihadu, który posiada swój własny zestaw reguł.

 

Ścinanie głów

Państwo Islamskie ścina głowy „niewiernym” (infidels), w tym kobietom i dzieciom. Ten aspekt Państwa Islamskiego wywołał przerażenie na całym świecie.

Czy jest to islamskie?

Koran wzywa do ścinania głów wrogom islamu, zwłaszcza w kontekście wojny lub dżihadu: „Kiedy spotkacie niewiernych, to zetnijcie ich głowy, aż rozbijecie ich całkowicie” (8:12). [1] W kolejnym wersecie jest powiedziane: „Ja wrzucę strach w serca niewiernych – tak więc zetnijcie ich głowy i zetnijcie ich wszystkie koniuszki palców [tzn. okaleczcie ich]” (8:12). [2]

Co do pozostałych kryteriów – przykładu z sunny proroka i konsensusu ummy -Timothy Furnish, autor eseju z 2005 r. „Beheading in the Name of Islam” (Ścinanie głów w imieniu islamu) pisze:

Praktyka ścinania głów niemuzułmańskim jeńcom sięga czasów samego Proroka. Ibn Ishak (zm. 768 r. n.e.), najwcześniejszy biograf Mahometa, stwierdził, że Prorok nakazał egzekucję przez ścięcie 700 mężczyzn z żydowskiego plemienia Banu Qurayza w Medynie, za rzekome spiskowanie przeciwko niemu. Islamscy przywódcy od czasów Mahometa aż do dziś trzymają się tego modelu. Przykładów dekapitacji, zarówno żywych i umarłych, w historii islamu jest mnóstwo …. Przez wieki czołowi teolodzy islamscy interpretowali ten werset [werset o dekapitacji, 47: 4] dosłownie …. Wiele najnowszych interpretacje pozostaje zgodnych z tymi z przed tysiąca lat.

 

Ukrzyżowania

Jeśli chodzi o krzyżowanie ludzi, co Państwo Islamskie robi regularnie, Koran 5:33 stwierdza, że „zapłatą dla tych, którzy zwalczają Boga i Jego Posłańca i starają się szerzyć zepsucie na ziemi, będzie tylko to, iż będą oni zabici lub ukrzyżowani albo też obetnie im się rękę i nogę naprzemianległe, albo też zostaną wypędzeni z kraju.” [3]

Podobnie, ukrzyżowania są powszechne w całej historii islamu. Po tym jak zmarł prorok islamu w 632 r., wielu Arabów zostało oskarżonych o apostazję. Pierwszy kalif, Abu Bakr, rozpoczął kampanię dżihadu przeciwko nim, i wielu „apostatów” zostało ukrzyżowanych jako przykład dla reszty. W książce Witnesses For Christ: Orthodox Christian Neomartyrs of the Ottoman Period 1437-1860, ukrzyżowanie jest wymienione, jako jedna z wielu form [przy użyciu której] tysiące chrześcijan zostało straconych przez muzułmańskich Turków.

Ravished Armenia
Scena z dokumentalnego filmu “Auction of Souls” z 1919 roku, który mówił o ludobójstwie popełnionym na chrześcijańskiej ludności ormiańskiej przez muzułmańskich Turków.

Bardziej dramatycznie, w swoim pamiętniku, Ravished Armenia (Zgwałcona Armenia – przyp. tłum.), Aurora Mardiganian opisała, jak na początku XX wieku zobaczyła 16 ukrzyżowanych dziewcząt, których zwłoki zjadały sępy: „Każda z dziewcząt została żywcem przybita do swego krzyża, gwoździami, które przebiły ich ręce i nogi”, napisała ocalała Ormianka. „Tylko ich włosy rozwiewane na wietrze okrywały ich ciała.”

Bardziej współcześnie, ludzie (w tym dzieci) zostali ukrzyżowani przez samozwańczych dżihadystów w imię islamu w krajach tak różnych jak Wybrzeże Kości Słoniowej i Jemen.

 

Niewolnictwo i gwałty

Co do niewolnictwa – zwłaszcza zniewalania niemuzułmańskich kobiet do celów seksualnych – w które Państwo Islamskie było zaangażowane?

Ponownie, od najważniejszego pisma islamu – Koranu – do największego wzoru do naśladowania dla muzułmanów – Mahometa; przez historię islamu do bieżących wydarzeń, seksualne zniewalania niemuzułmańskich kobiet jest kanonicznym aspekt islamskiej cywilizacji.

Koran 4:3 pozwala na to, aby mieć seks z „ tymi, którymi zawładnęły wasze prawice”, co jest terminem, który ulema jednoznacznie definiuje jako odnoszącym się do „niemuzułmańskich” kobiet, pochwyconych podczas dżihadu.

Sam prorok islamu przetrzymywał i spółkował z konkubinami zdobytymi podczas dżihadu. Jedna pochwycona żydowska kobieta, Safiya bint Huyay, została „zaślubiona” Mahometowi zaraz po tym, jak prorok zamęczył jej męża na śmieć, próbując skłonić go do ujawnienia ukrytego skarbu. Ale przed tym dżihadyści Mahometa zabili jej ojca i braci.

Nic dziwnego, że później wyznała ona, że „Ze wszystkich mężczyzn, nienawidziłam najbardziej proroka – ponieważ zabił on mojego męża, brata i ojca,” bezpośrednio przed ślubem (lub mniej eufemistycznie, gwałtem) z nią.

Khalid bin Walid – „Miecz Boga” i bohater dla aspirujących dżihadystów na całym świecie – zgwałcił inną kobietę znaną ze swej urody, Layle, na polu bitwy – po tym jak ściął jej mężu „apostacie” głowę, wrzucił do ognia, i ugotował na tym swój obiad.

 

Masakry

Co z masakrami na szeroką skalę? Na tym wideo, na przykład, widzimy setki męskich zakładników (często podaje się liczbę 1400), stłoczonych, upokorzonych i prowadzonych w kierunku rowów, gdzie członkowie Państwowa Islamskiego kolejno strzelają im w głowę – wszystko to dzieje się przy powiewającej czarnej fladze islamu.

W rzeczywistości sam prorok nakazał bezlitosne masakry „niewiernych”. Po bitwie pod Badr, gdzie Mahomet i pierwsi muzułmanie zwyciężyli nad swoimi wrogami, Mahomet nakazał wykonanie egzekucji wielu zakładników. Gdy jeden z zakładników, ‘Uqba, błagał proroka, aby ten oszczędził go, mówiąc: „Ale kto zajmie się moimi dziećmi, o Mahomecie?”, ten odpowiedział mu, „Piekło”.

Bardziej znane jest to, jak Mahomet nakazał egzekucję około 700 żydowskich mężczyzn z plemienia Banu Qurayza. Według relacji z siratów, po tym jak plemię żydowskie poddało się wobec jego oblężenia, Mahomet poprowadził wszystkich mężczyzn do miejsca, gdzie wykopano rowy i dokonał egzekucji na nich przez ścięcie – tak samo jak Państwo Islamskie poprowadziło i dokonało egzekucji swoich ofiar w pobliżu rowów na tym wideo.

 

Dhimmitude

Państwo Islamskie jest nawet odpowiedzialne za wskrzeszenie czysto islamskiej instytucji, która została zakazana w XIX wieku dzięki interwencji mocarstw kolonialnych: „dhimmitude”, to znaczy, wymogu pobierania daniny (dżizja) od podbitych chrześcijan i Żydów, i zmuszania ich do życia jako obywateli trzeciej klasy, którzy musieli przyjąć szereg wyniszczających i poniżających reguł, w tym to aby nie budować lub naprawiać kościołów, nie używać dzwonu kościelnego czy modlić się głośno, nie wystawiać krzyży, nie pogrzebać swoich zmarłych w pobliżu muzułmanów, itp.

Reguły te również pochodzą z głównych tekstów islamu. Koran 9:29 wzywa muzułmanów do walki z „ludami Księgi” (interpretowanymi jako chrześcijanie i Żydzi) „dopóki oni nie zapłacą daniny własną ręką i nie zostaną upokorzeni.” Oraz Konstytucja Omara – nazwana tak za jednym z „kalifów sprawiedliwych” – wyjaśnia jak mają oni „zostać upokorzeni”, to jest w ten sam sposób, w jaki zarządziło to Państwo Islamskie.

Ulema z przeszłości i teraźniejsza potwierdzają, że Koran 9:29 i Konstytucja Omara oznaczają to, o czym wyraźnie mówią. Tak więc, według saudyjskiego szejka Marzouk Salem al-Ghamdi’ego, głoszącego podczas piątkowego kazania w meczecie:

Jeśli niewierni żyją wśród muzułmanów, zgodnie z warunkami określonymi przez proroka, nie ma nic w tym złego, pod warunkiem że płacą dżizja do skarbca islamskiego. Inne warunki [odniesienie do Konstytucji Omara] to to … że nie będą oni remontować kościoła lub klasztoru, nie odbudują tych, które zostały zniszczone…, że wstaną, gdy muzułmanin zechce usiąść … nie wystawią krzyża, nie będą używali dzwonu kościelnego, nie będą się głośno modlić … Jeżeli naruszają oni te warunki, nie będą oni mieli ochrony.

*          *          *

Na podstawie powyższej analizy, nieprawdą byłoby powiedzenie, jak uczynił to prezydent Obama, że Państwo Islamskie „nie jest islamskie”. W rzeczywistości, nawet w najbardziej potwornych szczegółach – jak triumfowanie nad okaleczonymi zwłokami „niewiernych” i śmianie się podczas pozowania z ich odciętymi głowami – Państwo Islamskie znajduje potwierdzenie w Koranie i historii ich proroka.

Nieuczciwe jest przyjąć metodologię islamskiej jurysprudencji – czy X jest częścią Koranu, hadisów, siratów, i czy istnieje wobec tego konsensus wśród ulemy? – lecz później odrzucić tą samą metodologię, kiedykolwiek X jest czymś, co przedstawia islam w złym świetle.

W ramach dżihadu, wszystko to, co robi Państwo Islamskie – ścinanie głów, ukrzyżowania, masakry, zniewolenia seksualne, i podporządkowywanie sobie religijnych mniejszości – jest islamskie.

 

PRZYPISY:

[1] Przekład za autorem z języka angielskiego: “When you encounter infidels on the battlefield, strike off their heads until you have crushed them completely”

[2] Przekład za autorem z języka angielskiego: „I will cast terror into the hearts of infidels—so strike off their heads and strike off all of their fingertips [i.e., mutilate them]”.

[3] Koran, tłumaczenie J. Bielawski, Warszawa 1986

 

Źródło: Raymond Ibrahim, The Islamic State and Islam, October 17, 2014

Opracował: Natan P.

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *