Komentarz do 17 rozdziału Objawienia św. Jana

W rozdziale tym apostoł Jan przedstawia opis wielkiej wszetecznicy oraz jej ostatecznego zniszczenia, wykonanego z wyroku Boga przez zwierzę. Wyjaśnia on również tajemnicę zwierzęcia, które wyszło z morza.
(1) I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami, 

Rozdział ten rozpoczyna się od wizji kobiety, nazwanej wielką wszetecznicą, która siedzi nad wielu wodami.

W podobny sposób prorok Jeremiasz mówił o starożytnym Babilonie, jako o tej, która mieszka nad wieloma wodami (Jer. 51:13). [1]

Dalej, w wersecie 15, znajdujemy wyjaśnienie, że wody, nad którymi rozsiadła się wszetecznica, to ludy i tłumy, i narody, i języki.

O owej wszetecznicy jest powiedziane również, że jest to wielkie miasto, które panuje nad królami ziemi (17:18).

Wielu biblistów na przełomie dziejów, uważało że „wielka wszetecznica” jest metaforą odnoszącą się do Rzymu, który był stolicą pogańskiego Cesarstwa Rzymskiego, które prześladowało chrześcijaństwo.

Z kolei w okresie reformacji wielu liderów ruchów protestanckich (m.in. Marcin Luter, Jan Kalwin i John Knox) interpretowało tę postać, jako personifikację Kościoła Katolickiego.

Nie ma sprzeczności w stwierdzeniu, że każde z tych stanowisk było poniekąd trafne. Bez wątpienia wielka wszetecznica miała swoją historyczną manifestację w pogańskim Rzymie, ale również i w średniowiecznym papiestwie, jednakże jej pełne znaczenie, jako bezbożnego miasta, ma charakter eschatologiczny.

Aby poprawnie zinterpretować to proroctwo musimy wziąć pod uwagę to, że Nowy Testament, pomimo tego, że został spisany w języku greckim, jest żydowską księgą, podobnie jak reszta Pisma Świętego, i w taki sposób musimy do niego podchodzić. W rozumieniu Żydów proroctwa miały charakter cykliczny. Jest to odmienne od greckiego myślenia, w którym i my funkcjonujemy, gdzie proroctwo to po prostu przepowiednia i jej wypełnienie. W żydowskim rozumieniu proroctwo to schemat, który się powtarza, z wieloma wypełnieniami, lecz również i tym ostatecznym. Każde z tych wcześniejszych wypełnień uczy nas czegoś o tym ostatnim. To nazywa się midrasz. [2]

Mówiąc inaczej, możemy również powiedzieć, że proroctwo to miało swoje częściowe wypełnienie w Rzymie pierwszego wieku oraz w średniowiecznym papiestwie, ale jego pełne wypełnienie dotyczy dni ostatnich.

(2) z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi. 

Wielka wszetecznica posiada coś, czego pragną królowie ziemi, dlatego też dopuszczają się z nią nierządu. Wchodząc w zażyłe stosunki handlowe z nią, aby dzielić jej bogactwo i dobrobyt, uczestniczą oni również w jej bałwochwalstwie.

Tło do tego stanowi Jer. 51:7, gdzie jest napisane: „Babilon jest złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą ziemię. Z jego wina piły narody, dlatego też narody oszalały.”

 (3) I zaniósł mnie w duchu na pustynię. I widziałem kobietę siedzącą na czerwonym jak szkarłat zwierzęciu, pełnym bluźnierczych imion, mającym siedem głów i dziesięć rogów. 

Są podzielone zdania, co do tego, na ile istotna jest pojawiająca się w tym wersecie wzmianka o pustyni.

Zazwyczaj przyjmowano, że występujące tutaj odniesienie do pustyni nie posiada żadnego znaczenia, poza zwykłą informacją o miejscu, w którym Jan otrzymał tą wizję.

Inny pogląd na tą kwestię przyjmuje Joel Richardson i Walid Shoebat, którzy argumentują, że w wersecie tym jest w rzeczywistości mowa o literalnej lokalizacji wielkiej wszetecznicy, a mianowicie na pustyni. [3] Jan zostaje przeniesiony w duchu na pustynię, aby zobaczyć znajdującą się tam wszetecznicę. Ten sposób interpretacji był za zwyczaj pomijany, ponieważ nie zgadzał się z przyjętym założeniem, że wielką wszetecznicą musi być Rzym lub Watykan. Miejmy na uwadze również to, że o owej wszetecznicy jest powiedziane, że jest ona „wielkim miastem”, co potwierdza jej terytorialny aspekt. [4]

W wersecie 1 było powiedziane o wielkiej wszetecznicy, że rozsiadła się nad wieloma wodami, co odzwierciedlało jej relację do narodów ziemi.

Tutaj widzimy ją, jako siedzącą na zwierzęciu, którego głowy reprezentują imperia z przeszłej i przyszłej światowej historii. Owa kobieta kontroluje i podstępnie manipuluje politycznymi siłami dla realizacji własnych celów. [5]

Zwierzę, na którym siedzi kobieta jest oczywiście tym samym zwierzęciem, co zwierzę pojawiające się w 13:1. Owo zwierzę, które ma siedem głów i dziesięć rogów, jest symbolicznym przedstawieniem imperium Antychrysta w dniach ostatecznych. Symbolizm głów i rogów zwierzęcia zostanie wyjaśniony później.

O zwierzęciu jest powiedziane również, że było ono pełne bluźnierczych imion. Podobnie w 13 rozdziale jest mowa o bluźnierczych imionach na głowach zwierzęcia (13:1), i o tym, że mówiło ono rzeczy wyniosłe i bluźniercze (13:5) . Wskazuje to wyraźnie na anty-chrześcijański charakter imperium Antychrysta.

 (4) A kobieta była przyodziana w purpurę i w szkarłat, i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami; a miała w ręce swej złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu. 

Wielka wszetecznica była ubrana w purpurę i szkarłat. Według George’a Eldon’a Ladd’a wątpliwe jest to, że jakiekolwiek symboliczne znaczenie jest zamierzone w tych kolorach, oprócz tego, że odzwierciedlają one przepych i luksus stroju wszetecznicy. [6] Purpura i szkarłat w starożytnym świecie mogły być noszone tylko przez bogatych ludzi, z powodu kosztów uzyskania tych tkanin. Dawni komentatorzy, którzy rozumieli zwierzę, jako reprezentujące papiestwo, w kolorach tych dopatrywali się odniesienia do szat biskupów i kardynałów Kościoła Katolickiego, ale nie wydaje się, że o tym jest mowa w tym wersecie.

Wielka nierządnica jest przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami. Jej odzienie było wspaniałe i bajecznie drogie.

Trzymała ona w swej ręce złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu. Jest to bezpośrednie nawiązanie do Jer. 51:7, gdzie jest powiedziane o Babilonie, że „z jego wina piły narody, dlatego też narody oszalały.”

(5) A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi.

To nie jest pierwszy raz, kiedy spotykamy się w Księdze Objawienia z imieniem wypisanym na czole. Słudzy Boga otrzymali na ich czoła pieczęć z imieniem Baranka i Boga (7:3, 9:4, 14:1).

Również zwolennicy zwierzęcia otrzymują znamię na czole (lub ramieniu) z imieniem zwierzęcia lub liczbą jego imienia (13:17).

Na nowej ziemi, odkupieni będzie mieli imię Boga wypisane na ich czołach (3:12; 22:4).

Może to być również nawiązanie do rzymskiego zwyczaju, że nierządnice nosiły na czole opaskę z nazwą ich właściciela.

Imię wypisane na czole wszetecznicy ma tajemnicze znaczenie. To znaczy, że nie może tu chodzić o starożytny Babilon. Znajdujemy tutaj wskazówkę, aby spojrzeć głębiej i szukać raczej symbolicznego znaczenia niż dosłownego.

Wielki Babilon jest „matką wszetecznic”. Oznacza to, że oprócz jej bluźnierczego nierządu, z niej wzięły początek wszelkiego rodzaju obrzydliwości, które wypełniają ziemię.

(6) I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo. 

Cechą wyróżniająca opis wielkiej wszetecznicy jest jej sojusz ze zwierzęciem.

Wydaje się, że ona jest tą, która inspiruje prześladowania, które będą dokonywane przez zwierzę.

Prześladowania owe będą motywowane religijnie. [7]

(7) I rzekł do mnie anioł: Dlaczego zdumiałeś się? Wyjaśnię ci tajemnicę kobiety i zwierzęcia, które ją nosi i ma siedem głów i dziesięć rogów.

Anioł mówi Janowi, że wyjaśni mu tajemnicę kobiety, ale zamiast tego, jego wyjaśnienie dotyczy zwierzęcia.

To pokazuje nierozerwalny związek między kobietą i zwierzęciem.

(8) Zwierzę, które widziałeś, było i już go nie ma, i znowu wyjdzie z otchłani, i pójdzie na zatracenie.

Jest to inny sposób wyrażenia tego samego, o czym Jan mówił w 13 rozdziale. „A jedna z głów jego była śmiertelnie raniona, lecz śmiertelna rana jego była wygojona. I cała ziemia szła w podziwie za tym zwierzęciem.” (Obj. 13:3)

Widzimy tutaj wyraźnie, że „śmiertelne ranienie” jednej z głów zwierzęcia, było w rzeczywistości uśmierceniem samego zwierzęcia. Samo zwierzę, pod postacią jednej z jego głów zostało zabite, lecz później odrodzone.

Zwierzę przechodzi przez trzy etapy: było, to znaczy, istniało w przeszłości; już go nie ma, to znaczy, był czas w historii, gdy przestało ono istnieć; i znowu wyjdzie z otchłani, to znaczy, będzie miało ono przyszłą manifestację.

Otchłań  jest apokaliptyczną metaforą oznaczającą demoniczne, sataniczne królestwo zła, oraz jest przedstawiona, jako miejsce przebywania zwierzęcia, zanim pojawi się ono na ziemi (Obj. 11:7). [8]

Trzy etapy istnienia zwierzęcia muszą być identyfikowane z jego siedmioma głowami.

Kiedyś ono istniało w jednej lub więcej z jego głów; przestało ono istnieć, gdy jedna z jego głów otrzymała śmiertelną ranę; ale będzie miał ono ponowne istnienie w przyszłości, gdy ta głowa zostanie uzdrowiona.

Jednakże ta finalna manifestacja zwierzęcia będzie krótkotrwała, i jest przeznaczona, aby pójść na zatracenie.

Słowo użyte tutaj jako „zatracenie” tzn. „apōleia” jest słowem niejednokrotnie używanym na określenie stanu ostatecznej, wiecznej zagłady (Mat. 7:13; Filip. 1:28; 3:19; Heb. 10:39; 2 Piotr 3:7).

I zdumieją się mieszkańcy ziemi, których imiona nie są zapisane w księdze żywota od założenia świata, gdy ujrzą, że zwierzę to było i że go nie ma, i że znowu będzie. 

W dwojaki sposób Jan identyfikuje tych, którzy „zdumieją się” nad zwierzęciem. Są to „mieszkańcy ziemi”, poprzez co Jan ma na myśli bezbożnych ludzi (3:10; 6:10; 8:13; 11:10; 13:8, 14) ; oraz ludzie niezbawieni.

Przyczyną ich zdumienia będzie ponowne pojawienie się zwierzęcia, które zniknęło na jakiś czas, po czym powróciło na plan historii.

(9) Tu trzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów, to siedem pagórków, na których rozsiadła się kobieta, i siedmiu jest królów; 

Wielu egzegetów widzi tutaj identyfikację wielkiej wszetecznicy z Rzymem pierwszego wieku, ponieważ Rzym był powszechnie znany, jako miasto, które zostało zbudowane na siedmiu wzgórzach.

Jednakże w dalszej części tego wersetu Jan mówi o „siedmiu królach”.  Trudno dopatrzyć się związku pomiędzy siedmioma wzgórzami Rzymu i siedmioma jego cesarzami.

Słowo przetłumaczone w tym wersecie, jako „pagórek” to greckie oros, które oznacza wzgórze lub górę. Jest to powszechne w Biblii, że wzgórze lub góra jest symbolem władzy i rządów.

W Dan. 2:35, kamień, który uderzył w posąg, stał się wielką górą i wypełnił całą ziemię.

Bóg powiedział do Babilonu, „Oto Ja wystąpię przeciwko tobie, góro zniszczenia – mówi Pan – która zniszczyłaś całą ziemię” (Jer. 51:25).

„I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno, jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. ” (Izaj. 2:2)

Dlatego, też łatwiej jest rozumieć „siedem pagórków”, o których pisze Jan, jako odnoszących się do siedmiu imperiów i ich władców.

Mógłby być wysunięty zarzut, że Jan mówi o siedmiu królach a nie królestwach. Ale w ten sposób funkcjonuje język biblijny. O czterech zwierzętach z Dan. 7 było powiedziane, że reprezentują czterech królów (Dan. 7:17), kiedy w rzeczywistości Daniel miał na myśli królestwa, nad którymi oni sprawowali władzę.

(10) pięciu upadło, jeden jest, inny jeszcze nie przyszedł, a gdy przyjdzie, będzie mógł krótko tylko pozostać. 

Preteryści zwykle odnoszą ten werset do następstwa kolejnych cesarzy rzymskich. Pięciu cesarzy panowało w przeszłości; Jan pisze swoje Objawienie podczas rządów szóstego cesarza; po nim miał nastać siódmy, a następnie ostatni cesarz, który miał być Antychrystem w osobie drugiego Nerona (Neron Redivivus).

Stanowisko to jednakże jest kompletnie błędne, ponieważ pomija eschatologiczny wymiar tego proroctwa. Panowanie owego ostatniego władcy, zgodnie z tym, co jest napisane w Objawieniu św. Jana, powinno zostać przerwane przez powrót Mesjasza, co oczywiście nie nastąpiło w I wieku.

Problemów tych można uniknąć, gdy przyjmiemy, że apostoł Jan nie pisze tutaj o następstwie poszczególnych królów czy cesarzy, lecz następstwie królestw, imperiów. Znajduje to pewne wsparcie w stwierdzeniu, że „pięciu … upadło.” Zwróćmy uwagę na to, że słowo „upadł” znacznie lepiej pasuje do upadku królestwa niż do śmierci cesarza.

Przejdźmy do identyfikacji owych imperiów.

Zgodnie z relacją Jana, w czasie, gdy otrzymał on to objawienie, pierwszych pięć imperiów już nie istniało („pięciu upadło”):

– Egipt

– Asyria

– Babilon

– Persja

– Grecja

Szóste imperium było jemu współczesne („jeden jest”):

– Rzym

O siódmym imperium zostało powiedziane, że będzie mogło „krótko tylko pozostać”.

Są podzielone opinie wśród biblistów odnośnie tożsamości siódmego imperium. Jakkolwiek większość z nich skłania się do wniosku, że będzie nim odrodzone imperium rzymskie. [9]

Mówiąc o imperium rzymskim musimy pamiętać o tym, że nie ograniczało się ono tylko do Europy, ale obejmowało również Azję Mniejszą, Bliski Wschód oraz Północną Afrykę, tereny obecnie zamieszkane przez muzułmanów.

Alternatywne stanowisko reprezentuje Joel Richardson i Walid Shoebat, którzy zakładają, że siódmym imperium jest imperium islamskie, przez co rozumieją oni różne manifestacje islamskiego kalifatu, począwszy od Mahometa aż do upadku Tureckiego Imperium Osmańskiego.

Główną wadą tego poglądu jest to, że nie uwzględnia się w nim tego, że panowanie siódmego imperium miało być krótkie.

Nawet, jeżeli weźmiemy pod uwagę tylko Tureckie Imperium Osmańskie to mówimy o przedziale czasowym od XIV do XX wieku, a dokładnie mówiąc 623 lata.

Wiele na to wskazuje, że niezależnie od tego, czy siódme imperium wyłoni się, jako odrodzone imperium rzymskie czy jako imperium islamskie pod przewodnictwem Turcji, imperium to będzie politycznie, społecznie i religijnie zdominowane przez islam.

Jeżeli faktycznie odrodzenie imperium rzymskiego jest tym, o czym mówi Pismo Święto, to myślę, że odpowiednią nazwą, oddającą charakter tego przyszłego imperium, jest Eurabia. [10]

Jednakże siódme imperium nie jest ostatnim, przepowiedziane jest pojawienie kolejnego, ósmego imperium.

Z siódmego imperium, które powstanie, jako konfederacja dziesięciu królestw, wyłoni się Antychryst i jego rządy.

(11) A zwierzę, które było, a już go nie ma, jest ósmym, i jest z owych siedmiu, idzie na zatracenie. 

Trzy razy w 17:8-11 Jan powiada, że zwierzę nie istnieje w teraźniejszości, i dwa razy, że pojawi się ono w przyszłości.

Zwierzę już raz istniało (było); nie istnieje obecnie (już go nie ma), i znowu wyjdzie z otchłani (11:7, 17:8, 11).

Teraz Jan dodaje nowy fakt, że zwierzę jest ósmym królestwem, ale również, że jest z poprzednich siedmiu.

Zrozumienie symboliki tego wersetu utrudnia fakt, że zwierzę jest czasem identyfikowane z jego głowami, a czasem jest przedstawiane, jako coś odrębnego od nich.

George Eldon Ladd wyjaśnia to w ten sposób: „Rozwiązanie tego symbolizmu leży w interpretacji, że zwierzę jest Antychrystem, a mimo to nie jest Antychrystem; jest ono Antychryst tylko w dwóch z jego głów. Jako Antychryst pojawiło się ono już w historii (zwierzę było), nie istnieje ono obecnie, ale pojawi się jeszcze raz, jako uosobienie szatańskiej mocy.” [11]

To dlatego Jan może powiedzieć, że „jedna z głów jego była śmiertelnie raniona, lecz śmiertelna rana jego była wygojona” (13:3); oraz, że zwierzę „ma ranę od miecza, a jednak zostało przy życiu” (13:14). [12]

Innymi słowy, zwierzę jest identyfikowane z dwoma jego głowami bardziej ściśle niż w przypadku pozostałych głów. Samo zwierzę pojawiło się już w historii w jednej z jego głów; ta głowa – i samo zwierzę – zostały uśmiercone (tzn. zniknęły z historii); ale ma ono pojawić się ponownie w swej ostatecznej formie, która będzie bardziej kompletną manifestacją zwierzęcia niż pierwej (tzn. gdy wyjdzie z otchłani).

Pozostałe głowy są również głowami zwierzęcia, ale ono nie utożsamia się z nimi w ten sam sposób, jak z tymi dwoma. Musimy wziąć pod uwagę to, że gdy mówimy o zwierzęciu mamy na myśli przynajmniej dwa różne znaczenia. Z jednej strony zwierzę wraz z jego głowami reprezentuje kolejne manifestacje światowych imperiów wrogich Bogu. Jednakże w węższym rozumieniu jest to jedno szczególne imperium, które posiada podwójną manifestację.

Kluczem do zrozumienia tego, jest proroctwo Daniela, z którego Jan zapożycza swoją symbolikę zwierzęcia. U Daniela wielkim wrogiem ludu Bożego jest Antychryst, który został wcześniej objawiony w historii w osobie Antiocha Epifanesa (Dan. 8:9, 21).

Biorąc to pod uwagę, wydaje się, że werset 8 możemy rozumieć w ten sposób: Zwierzę, które widziałeś, tzn., które miało swoje ucieleśnienie w osobie i rządach Antiocha Epifanesa, było i już go nie ma, tzn. nie istnieje obecnie w tej samej satanicznej formie, lecz znowu wyjdzie z otchłani, tzn. pojawi się ponownie, ale tym razem w osobie Antychrysta.

Antioch Epifanes jest najważniejszym proroczym typem Antychrysta, jaki znajdujemy w Biblii. Wydarzenia, które miały miejsce w politycznej karierze Antiocha Epifanesa zostaną, do pewnego stopnia, powtórzone przez Antychrysta. Jest o tym mowa w Daniela 11, w wersetach od 9 do 36. [13]

W roku 170 p.n.e. Antioch Epifanes rozpoczął wojnę z Egiptem, który znajdował się pod władzą dynastii Ptolemeuszy. W tym okresie doszło do nasilenia się konfliktów pomiędzy Żydami i Seleukidami. Zmuszony do wycofania się z Egiptu pod presją Rzymu, w czasie drogi powrotnej, Antioch w 169 roku p.n.e. brutalnie zagarnął skarby nagromadzone w Świątyni Jerozolimskiej, tytułem zaległych danin. Wywołało to niepokoje, które nasiliły się jeszcze na wiadomość o upokorzeniu Antiocha pod Aleksandrią. Reakcja Antiocha była bezlitosna – zajął Jerozolimę, kazał zburzyć jej mury, a świątynię zamienił w przybytek kultu Zeusa. Na ołtarzu zabito w ofierze świnię, a następnie w Świątyni wystawiono posąg Zeusa, któremu nakazano składać ofiary. Ponadto w 167 roku p.n.e. Antioch Epifanes wydał edykt zabraniający wszelkich żydowskich obrządków i zwyczajów. [14]

Posunięcia przedsięwzięte przez Antiocha Epifanesa spowodowały wieloletnią wojnę, której pierwszy etap zakończył się w grudniu 164 roku p.n.e. zdobyciem Jerozolimy przez przywódcę powstania Judę Machabeusza.

Wystawienie pogańskiego idola w „miejscu najświętszym” w Świątyni Bożej, było tym, do czego odnosi się termin „ohyda spustoszenia”, o której mówił również Jezus w Mat 24:15.

Powiedziane jest również tutaj, że „zwierzę, … jest ósmym, i jest z owych siedmiu”.

Drugą i ostateczną manifestacją zwierzęcia jest ósme królestwo, które jest z poprzednich siedmiu.

Potwierdza to, że jedna z siedmiu głów przeżywa dwa etapy swojego istnienia.

Być może wyjaśnia to, dlaczego Jan powiedział, że siódmy król „będzie mógł krótko tylko pozostać” (wer. 10). Wkrótce po nim miał pojawić się ósmy, który jest siódmym w jego pełnej antychrystycznej manifestacji.

Jan chce przez to powiedzieć, że ósmy jest jak poprzednich siedmiu, jednakże różni się od nich. George Eldon Ladd wyjaśnia to w ten sposób: „Należy on do siedmiu w tym, że następuje po nich w światowej dominacji; ale wyróżnia się tym, że wychodzi z otchłani, jako pełne sataniczne ucieleśnienie zwierzęcia.” [15]

(12) A dziesięć rogów, które widziałeś, to dziesięciu królów, którzy jeszcze nie objęli królestwa, lecz obejmą władzę jako królowie na jedną godzinę wraz ze zwierzęciem. 

Jan wyjaśnia teraz znaczenie dziesięciu rogów. Są oni dziesięcioma królami, którzy obejmą władzę jako królowie – na bardzo krótki okres – wraz ze zwierzęciem.

Zauważmy, że tak jak o siódmym królestwie (jednej z głów zwierzęcia) było powiedziane, że „gdy przyjdzie, będzie mógł krótko tylko pozostać” (17:10), podobnie jest powiedziane tutaj o dziesięciu królach (przedstawionych symbolicznie jako rogi).

Wydaje się, że okres panowanie siódmego imperium, to okres panowania 10 króli.

Komentatorzy, którzy akceptują teorię powrotu Nerona (Neron Redivivus) zwykle rozumieją owych dziesięciu królów, jako dziesięciu perskich satrapów, którzy, jak wierzono, mieli powrócić wraz z Neronem, aby pomóc mu odzyskać imperium.

Jednak Jan wyraźnie mówi, że jeszcze nie otrzymał oni władzy królewskiej. Nie są oni jeszcze królami; otrzymają oni władzę wraz z pojawieniem się zwierzęcia.

To wyraźnie umiejscawia rozważania Jana w przyszłości.

Owa idea 10 królów opiera się na Dan 7:7, 24, gdzie jest powiedziane o czwartym zwierzęciu mającym dziesięć rogów; oni są dziesięcioma królami, z pośród których wyłoni się ostatni król, który wypełni rolę Antychrysta.

(13) Ci są jednej myśli, i oddadzą moc i władzę swoją zwierzęciu. 

Owych dziesięciu królów w ostateczności jednomyślnie przekaże władzę Antychrystowi.

(14) Będą oni walczyć z Barankiem, lecz Baranek zwycięży ich, bo jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni. 

Będą oni prowadzić wojnę przeciwko Barankowi, ale Baranek zwycięży ich. To pokazuje, w szczególności, ich jednomyślne poparcie zwierzęcia; dołączą oni do Antychrysta w jego wrogości wobec Baranka, ale na próżno. To ostateczne starcie pomiędzy Antychrystem i Mesjaszem nie występuje w tym miejscu; jest ono przedstawione w 19:17-21, w czasie na powrotu Chrystusa.

On jest Panem panów i Królem królów, a z nim ci, którzy są powołani i wybrani, oraz wierni.

Ten sam tytuł wypisany jest na szacie i na biodrze zwycięskiego Mesjasza, po Jego powrocie na ziemię (19:16)

Jednakże nie jest on sam, w jego orszaku są ci, którzy zostali powołani i wybrani przez Boga i którzy pozostali wierni Barankowi w obliczu ostatecznego prześladowania.

(15) I mówi do mnie: Wody, które widziałeś, nad którymi rozsiadła się wszetecznica, to ludy i tłumy, i narody, i języki. 

W końcowych wersetach tego rozdziału, Jan podaje nam więcej szczegółowych informacji na temat wielkiej wszetecznicy, a potem mówi o jej zniszczeniu.

Anioł rozpoczyna tutaj od wyjaśnienia Janowi symboliki wód, nad którymi rozsiadła się owa kobieta.

Jest wyjaśnione, że owe wody to ludy, tłumy, narody i języki, nad którymi wszetecznica rozpostarła swój wpływ.

George Eldon Ladd rozumie wielką wszetecznicę, jako wielkie miasto, które jest stolicą potężnej cywilizacji, złożonej z wielu narodów. [16]

W artykule tym prezentuję odmienne stanowisko odnośnie wielkiej nierządnicy, pozbawione nieścisłości, których nie da się uniknąć, gdy założymy, że wielka wszetecznica jest stolicą imperium Antychrysta.

Szczegóły, co do tego stanowiska są przedstawione w dalszej części.

(16) A dziesięć rogów, które widziałeś, i zwierzę, ci znienawidzą wszetecznicę i spustoszą ją, i ogołocą, i ciało jej jeść będą, i spalą ją w ogniu. 

Na początku tej wizji widzimy wielką wszetecznicę siedzącą na zwierzęciu (17:3). W symboliczny sposób przedstawia to kontrolę, jaką wielka wszetecznica rozpościera nad zwierzęciem.

Teraz jednak obraz zmienia się, z przyczyn, które nie są w pełni wyjaśnione. Zwierzę, wraz z dziesięcioma królami, zwracają się przeciwko wszetecznicy: spustoszą ją, ogołocą, i spalą w ogniu.

Język tego wersetu wskazuje na całkowitą ruinę i zniszczenie niegdyś dumnego miasta.

(17) Bóg bowiem natchnął serca ich, by wykonali jego postanowienie i by działali jednomyślnie, i oddali swoją władzę królewską zwierzęciu, aż wypełnią się wyroki Boże.

Zniszczenie wielkiej wszetecznicy przez zwierzę jest bożym sądem nad nią.

Wydaje się, że przekazanie całkowitej władzy Antychrystowi nastąpi po zniszczeniu wielkiej wszetecznicy.

(18) A kobieta, którą widziałeś, to wielkie miasto, które panuje nad królami ziemi. 

W pierwszym wieku miastem tym był Rzym, współcześnie jest nim Mekka i Arabia Saudyjska.

Uzasadnienie tego stanowiska zostanie przedstawione w dalszej części tego artykułu.

WNIOSKI

Na dzień dzisiejszy jest tylko jedno miasto i kraj, który spełnia wymagania stawiane w tym proroctwie przed wielką wszetecznicą. Krajem tym jest Mekka i Arabia Saudyjska. [17]

Jak już o tym mówiliśmy, wielka wszetecznica miała swoją historyczną manifestację w pogańskim Rzymie, jak również w średniowiecznym papiestwie, jednakże współcześnie, bezwątpienia, jej najpełniejszą manifestację widzimy w Mekce i Arabii Saudyjskiej.

 

Jest kilka punktów, które szczególnie przemawiają za identyfikacją wielkiej wszeteczny z Arabią Saudyjską:

  • Powiązanie wielkiej wszetecznicy z pustynią.

Większość komentatorów zdaje się ignorować ten fakt, że Jan mówi o literalnej lokalizacji wielkiej wszetecznicy, a mianowicie na pustyni (17:3). Podczas gdy ani Watykan czy Rzym, ani żadne z europejskich miast nie znajduje się na pustyni to Mekka i Arabia Saudyjska spełnia ten wymóg.

 

  • Powiązanie wielkiej wszetecznicy z ropą

Apostoł Jan pisze o wielkiej wszetecznicy, jako dostawcy tajemniczego wina, którym „upijają się mieszkańcy ziemi”. Z tekstu wyraźnie wynika, że czymkolwiek to wino jest, stanowi ono przedmiot pożądania „wszystkich narodów ziemi” (17:2) oraz źródło bogactwa wielkiej wszetecznicy (18:3).

Zadajmy sobie pytanie, jakie pustynne „wino” odurza mieszkańców ziemi, i przyniosło temu pustynnemu regionowi niezwykłe bogactwo?

Walid Shoebat oraz Joel Richardson argumentują, że owo „wino” w symboliczny sposób komunikuje o ropie naftowej, poprzez którą wielka wszetecznica uwodzi narody, aby dopuszczali się z nią duchowego cudzołóstwa (islam).

 

  • Powiązanie wielkiej wszetecznicy z fałszywą religią.

Wielka wszetecznica, będąca odrębną oraz geograficzne definiowalną jednostką, jest głównym źródłem religii Antychrysta. Religia ta charakteryzuje się szczególną wrogością wobec chrześcijaństwa i Izraela, co bezwątpienia jest nieodzowną częścią islamu (17:6).

 

  • Powiązanie Wielkiej Wszetecznicy z niewolnictwem, importem luksusowych dóbr i ukrytym grzechem

O tym w szczegółach jest mowa w następnym rozdziale Księgi Objawienia (18:11-13). Arabia Saudyjska jest importerem wszystkich dóbr wymienionych tam, łącznie z niewolnikami.

Zniszczenie wielkiej wszetecznicy

Interesujące jest to, że islamskie proroctwa mówią o zniszczeniu Mekki i Medyny.

Zniszczenie Mekki:

“Ostateczna bitwa zostanie przeprowadzona przez muzułmańskich wiernych nadjeżdżających na koniach… niosących czarne sztandary. Staną oni na wschodnim brzegu rzeki Jordan i rozpoczną wojnę, jakiej ziemia nigdy nie widziała. Prawdziwym Mesjasz, którym jest islamski Mahdi … pokona Europę… poprowadzi tą armię Seldżuków, będzie on władał światem z Jerozolimy, ponieważ Mekka będzie zniszczona …” (Yawm Al-Ghadab, Safar Alhwaly) [18]

Zniszczenie Medyny:

„Jerozolima będzie w rozkwicie, kiedy Jasrib (Medina) będzie w ruinie, Jasrib zostanie zniszczona, gdy nadejdzie Wielka Wojna, i wybuch Wielkiej Wojny nastąpi wraz z podbojem Konstantynopola i podbój Konstantynopola, gdy pojawi się Dadżdżal (Antychryst). On (Prorok) uderzył się w udo lub ramię swoją dłonią i powiedział: To jest tak prawdziwe, jak tu jesteście albo jak tu siedzicie.” (Narrated Mu’adh ibn Jabal: Translation of Sunan Abu-Dawud, Battles (Kitab Al-Malahim), Book 37, Number 4281) [19]

Jasrib jest inną nazwą odnoszącą się do Medyny. Konstantynopol to współcześnie Stambuł w Turcji.

Wielu radykalnych muzułmanów uważa, że Stambuł znajdował się pod kontrolą hipokrytycznych, świeckich muzułmanów aż do niedawnego czasu. Tak, więc zgodnie z tym proroctwem, po tym, jak Stambuł zostanie przejęty przez prawdziwych muzułmanów, (co miało miejsce w 2007 roku, w wyniku wygranych wyborów parlamentarnych przez partię AKP, na której czele stoi Recep Tayyip Erdoğan) Medina zostanie zniszczona.

Arabia Saudyjska kontroluje i podstępnie manipuluje zachodnimi państwami dla realizacji własnych celów. W dniach ostatnich konfederacja dziesięciu królestw, zwróci się przeciwko niej i dokona jej całkowitego zniszczenia.

PRZYPISY:

[1] Choć nie jest to w pełni widoczne w polskich przekładach, w przekładzie King James Version w obu wersetach użyte są dokładnie te same słowa: “O thou that dwellest upon many waters” (Ks. Jeremiasza 51:13, KJV); “I will shew unto thee the judgment of the great whore that sitteth upon many waters” (Ks. Objawienia 17:1-18, KJV).

[2] Więcej na ten temat mówi Jacob Prasch, m.in. w: The Final Words of Jesus and Satan’s Lies Today.

[3] Walid Shoebat with Joel Richardson, God’s War on Terror, Section VII – Unlocking Mystery Babylon – The Mother of Harlots, p. 393

[4] Zadajmy sobie pytanie, z jakim pustynnym miastem światowi przywódcy i politycy dopuszczają się nierządu w zamian za obietnicę dobrobytu?

[5] Współcześnie słowa Jana znajdują swoje spełnienie w politycznych manipulacjach Arabii Saudyjskiej, z którą zachodni politycy uprawiają nierząd, aby zdobyć ropę naftową. Wszystko mówiący jest tytuł książki byłego agenta CIA Robert’a Baer’a „Sleeping with the Devil: How Washington Sold Our Soul for Saudi Crude” (Sypiając z Diabłem: Jak Waszyngton sprzedał naszą duszę za Saudyjską ropę).

[6] George Eldon Ladd. A Commentary on the Revelation of John (Kindle Locations 2764-2765). Kindle Edition.

[7] Współcześnie głównym źródłem prześladowań chrześcijan na całym świecie jest radykalny islam, sponsorowany głównie przez Arabię Saudyjską i inne bogate w ropę kraje Półwyspu Arabskiego. Jak podajeŚwiatowy Indeks Prześladowań corocznie opracowywany przez Open Doors, w 2013 roku wśród pięćdziesięciu krajów wymienionych tam, jako najbardziej prześladujących chrześcijan, aż 36 było muzułmańskich, z czego 9 z nich znalazło się w pierwszej dziesiątce (są to: Somalia, Syria, Irak, Afganistan, Arabia Saudyjska, Malediwy, Pakistan, Iran i Jemen).

[8] George Eldon Ladd, A Commentary on the Revelation of John (Kindle Locations 2806-2807). Kindle Edition.

[9] Stanowisko to jest wyznawane między innymi przez Jacoba Prascha, Chucka Misslera, Davida Hockinga i wielu innych.

[10] Aby zrozumieć koncept Eurabii i procesy zmierzające w tym kierunku, polecam pozycje Bat Ye’or „Europe, Globalization, and the Coming of the Universal Caliphate” oraz „Eurabia: The Euro-Arab Axis”.

[11] George Eldon Ladd. A Commentary on the Revelation of John (Kindle Locations 2853-2855). Kindle Edition.

[12] Niektórzy bibliści uważają, że werset 13:14 mówi o literalnym zmartwychwstaniu osoby Antychrysta, który zostanie zabity. W ten sposób, na przykład, zostało to przedstawione w popularnej serii na temat czasów ostatecznych „Left Behind”, autorów Tim LaHaye i Jerry Jenkins.

[13] Wersety od 37 do 45 wykraczają poza karierę Antiocha Epifanesa i dotyczą specyficznie Antychrysta.

[14] Szczegółowy zapis z tych wydarzeń znajdujemy w 1 Księdze Machabejskiej 1:41-64, która choć nie ma statusu księgi natchnionej, jest dla nas cennym źródłem historycznym.

[15] George Eldon Ladd. A Commentary on the Revelation of John (Kindle Locations 2871-2872). Kindle Edition.

[16] George Eldon Ladd. A Commentary on the Revelation of John (Kindle Location 2890). Kindle Edition.

[17] Jest to stanowisko podzielane między innymi przez Joela Richardsona i Walida Shoebata.

[18] Oryginalny tekst w języku angielskim: “The final battle will be waged by Muslim faithful coming on the backs of horses … carrying black banners. They will stand on the east side of the Jordan River and will wage war that the earth has never seen before. The true Messiah who is the Islamic Mahdi … will defeat Europe … will lead this army of Seljuks, He will preside over the world from Jerusalem because Mecca would have been destroyed …”

[19] Oryginalny tekst w języku angielskim: “The flourishing state of Jerusalem will be when Yathrib (Medina) is in ruins, the ruined state of Yathrib will be when the Great War comes, and the outbreak of the Great War will be at the conquest Constantinople and the conquest of Constantinople when the Dajjal (the Antichrist) comes forth. He (the Prophet) struck his thigh or his shoulder with his hand and said: This is as true as you are here or as you are sitting”

Obrazek: The Apocalypse by Albert Goodwin
Opracował: Artur Pluta

4 thoughts on “Komentarz do 17 rozdziału Objawienia św. Jana”

  1. Posunięcia przedsięwzięte przez Antiocha Epifanesa spowodowały wieloletnią wojnę, której pierwszy etap zakończył się w grudniu 164 roku p.n.e. zdobyciem Jerozolimy przez przywódcę powstania Judę Machabeusza.

    Wystawienie pogańskiego idola w „miejscu najświętszym” w Świątyni Bożej, było tym, do czego odnosi się termin „ohyda spustoszenia”, o której mówił również Jezus w Mat 24:15.
    Przecież Jezus nie prorokował o przeszłości. Więc ten wątek należy wykluczyć.
    Co do Watykanu, to jak dotąd żaden biskup Rzymu nie zaprzeczył iż Chrystus przyszedł w ciele, a to jest jednym z warunków uznania go za antychrysta. Choć inne wersety wydają się wskazywać właśnie na Rzym, min. takie jak “pijana krwią świętych”.
    Wiemy że Krk ma ręce pełne krwi wielu świętych Bożych.

    1. Jezus przyszedł w ciele. . . Jakie słowo jest tu najistotniejsze? ” W ciele”?.. Nie. Jezus?… Nie! Najistotniejszym słowem jest słowo PRZYSZEDŁ. A co głosi kościół katolicki..?
      To posłuchaj kolęd. Nie usłyszysz tam informacji że Bóg opuścił niebo i wcielił się w Syna Człowieczego, tylko głoszone jest to, co od razu stawia KK w pozycji heretyckiego ducha antychrysta – bo dla wyznania watykańskiego – Bóg się rodzi… A nie przychodzi w ciele..!

  2. Bóg nie ma początku ani końca.. Stworzył syna jedynego Jezusa na swój wzór. Ale Jezus nie jest Bogiem. Nawet gdzieś w Biblia pisze ze ma przyjść dzień boży. Nikt nie zna dnia i godziny sądu nawet syn nie zna tylko sam Bóg.. Bodajże.. W izajasza 17:2

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *