Genesis 15:1-21; Księga Sofoniasza 3:8-20; List św. Pawła do Rzymian 4:1-9
 

 
Nasz tekst zaczyna się słowami: “Po tych wydarzeniach”, czyli pewną, ważną uwagą, która ma na celu przypomnienie nam, że wydarzenia tego rozdziału miały miejsce, gdy bitwa przeciwko królom była wciąż świeżym i jeszcze żywym wspomnieniem, jak i doświadczeniem Abrama. Prowadząc życie nomada, Abram był wystawiony na ataki królów i ich coroczne działania wojenne. Słowo Boga jest wszystkim co najcenniejsze wtedy, gdy nasze słabe punkty są obnażone.

W naszej parszy, uwaga Abrama jest nie tylko zwrócona na jego doczesne bezpieczeństwo – równie ważne jak było wcześniej – ale także na trwałość i wieczny aspekt przymierza. To dlatego przechodzi on do sedna sprawy, potrzeby syna, który wniesie obietnice przymierza do następnego pokolenia. Bez syna, jego dziedzictwo, wraz z ziemią obiecaną mu przez Boga na wieczność, przeszłoby na rzecz jego zaufanego sługi, Eliezera, zrodzonego w jego domostwie, nie będącego jednak członkiem rodziny Abrama. Według zwyczaju panującego na starożytnym Bliskim Wschodzie, w przypadku, gdy nie było spadkobiercy, dziedzictwo przechodziło na rzecz głównego sługi. Ale Abram wiedział, że obietnica została dana jemu i jego potomkom, a nie komuś spoza rodziny. I w ten sposób zwraca się do Boga, aby urzeczywistnił to, co obiecał. Prośba Abrama – skierowana do Boga – oparta jest na tym, co Bóg już obiecał uczynić.

Ponownie jest powiedziane, że Boża odpowiedź przyszła przez Jego “słowo” – “Wówczas doszło go słowo Pana …”. Bóg zapewnia Abrama, iż ten w istocie będzie miał syna, a następnie, wyprowadza go na zewnątrz, aby dać mu znak obietnicy, którą On właśnie poczynił. Ale sam znak wymaga wiary.

Abram nie tylko będzie miał syna, ale również potomkowie Abrama przetrwają z pokolenia w pokolenie, tak że w ostatecznym rozrachunku, potomstwo Abrama będzie niezliczone……

Pięknie pokazana jest wiara Abrama, absolutna wierność Bożego przymierza oraz suwerenność Jego wyborów.

Ciekawa kontynuacja poprzedniej parszy.

 

Zapraszam do lektury:

Tim Hegg – Rozwazania na temat Parszy nr 12 w cyklu 3 letnim