Rozważania na temat Parszy nr 19 w cyklu 3 letnim – Tim Hegg

Genesis 22:1-24; Księga Izajasza 33:7-22; Ewangelia św. Mateusza 27:27-66
 
Torah Resource
 
22. rozdział Księgi Genesis przedstawia słynną historię ofiarowania Izaaka i dlatego jest ona znana w żydowskiej literaturze jako Akeda (“związanie”). Stanowi to jednocześnie opowieść o niezrównanym triumfie w narracji patriarchalnej, jak i o objawieniu tajemniczego działania Boga w odsłanianiu obietnic przymierza.

Rozdział ten rozpoczyna się od prostego powiadomienia czytelnika, że:

“Wystawił Bóg Abrahama na próbę”.

Ta próba miała pojawić się “po tych wydarzeniach”, poprzez które rozumiemy “po wydarzeniach, o których wcześniej była mowa”.

Stąd też po wielu próbach, przez które przeszedł Abraham pokazując swoją wiarę, Bóg dał mu jeszcze jedną, ostatnią i ostateczną próbę, test, który skupiał się na kluczowej kwestii przymierza – obiecanym synu.

Ale podczas, gdy próba ta wyniosła wiarę Abrahama, to nie powinna być umniejszona pod względem jej powagi: była to najbardziej rozrywająca serce próba. Niejeden milknie, gdy jest proszony o wyjaśnienie, jak Bóg mógł nakazać Abrahamowi uczynić coś takiego, co pod każdym względem było niezgodne z drogami sprawiedliwości. Składanie ofiar z ludzi jest demoniczną aberracją prawdziwego oddawania czci. Sugerowanie, że Boga cieszy sadystyczne mordowanie własnych dzieci jest odrażające. Zatem na samym początku tej historii napotykamy na pozornie nierozstrzygalne sprzeczności: Bóg prawości i sprawiedliwości zdaje się nakazywać Swojemu partnerowi przymierza, Abrahamowi, aby postępował w najbardziej nieprawy sposób. Prosi go, aby poświęcił własnego syna.

Jednak co jest jeszcze bardziej niepokojące to fakt, że Abraham nie protestuje.

Ale stawiając się na miejscu Abrahama: czy byłbyś w stanie spokojnie spać wiedząc, co ma się wydarzyć rano? Najwyraźniej wiara Abrahama była już poruszona w odniesieniu do wyniku tej próby: śpi, ale wstaje wcześnie, aby rozpocząć swoją podróż posłuszeństwa. I sam siodła osła, a więc wykonuje pracę, która w innych okolicznościach byłaby zadaniem służącego. To pokazuje jego gorliwość do wykonania zadania, które dał mu Bóg. Czy my – podobnie jak Abraham – bylibyśmy gotowi i tak gorliwi, aby wypełnić obowiązki dla naszego Pana, bez względu na własny koszt?

Piękna parsza proroczo pokazująca na daleką przyszłość, gdzie Ojciec wyda Swojego Syna za grzechy ludzkości …

 

Zapraszam do lektury:

Tim Hegg – Rozwazania na temat Parszy nr 19 w cyklu 3 letnim

 

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *