Przepiękne święto, które obrazuje kolejny etap życia i służby Jezusa Mesjasza. Jego dobrowolną ofiarę za nasze grzechy, złożoną według porządku, na który wskazywało Boże Prawo i Jego wytyczne.
Wszelkie odstępstwa od wzorca podanego przez Boga – w celu pojednania gatunku ludzkiego z Nim – były absolutnie niedopuszczalne. Rodzaj ludzki nie mógł wymyślać sobie własnych sposobów pojednania. Tylko Boży sposób byłby akceptowany. Dlatego Mojżesz przypomina nam o śmierci synów Aarona, aby podkreślić, że Jego sposób zadośćuczynienia był jedynym sposobem, w jaki grzechy mogły być usunięte
Nie ma dla nas nic ważniejszego do zrozumienia w tej parszy, ponad to, o czym wspomniane jest powyżej. Od samego początku, rodzaj ludzki wierzył kłamstwu, że Boży sposób nie jest jedynym sposobem. Adam i Ewa zostali oszukani przez Zwodziciela, aby sądzić, że mogą iść własną drogą – że mogą określać własny los i wytworzyć własną sprawiedliwość. Odkąd grzech wszedł na świat, rodzaj ludzki zbuntował się przeciwko Bogu, tworząc swoje własne standardy sprawiedliwości, wierząc, że sam “wyciągnie się za włosy z bagna”, czyli własnymi siłami, bez pomocy z zewnątrz, za pomocą własnych religijnych wymysłów. Jednakże Tora naucza nas czegoś odmiennego. Istnieje tylko jeden sposób pojednania, ponieważ jest tylko Jeden Bóg, a Jego świętość może być zaspokojona tylko w jeden sposób: za sprawą ofiary uczynionej przez wyznaczonego pośrednika. Prawa zawarte w naszej parszy są jasną i konkretną zapowiedzią ostatecznej ofiary, której pośrednikiem jest ostateczny Kohen Gadol, Arcykapłan, Pomazaniec, Jeszua.
Gorąco zachęcam do zapoznania się z tym artykułem – przepiękna mesjańska opowieść, jakże bardzo skłaniająca nas do refleksji nad życiem, służbą i dobrowolną ofiarą, którą złożył za ludzkość Jezus Mesjasz, ukochawszy nas miłością, której nie jesteśmy w stanie nawet sobie wyobrazić …
Zapraszam do lektury: