Genesis 28:10-29:30; Księga Ozeasza 12:12-14; List św. Pawła do Efezjan 5:5-10
 

 
Poniższa historia w naszej parszy, jest nam dobrze znana: sen Jakuba, drabina, aniołowie – niekoniecznie są to “historie”, z których Hollywood czyni kasowe hity, niemniej jednak są one dobrze znane. Ale jak to opowiadanie wpasowuje się w ciąg narracji Księgi Genesis?

Poprzednia perykopa naświetliła suwerenny wybór Jakuba nad Ezawem, oczywiście nie dlatego, że jeden był lepszy od drugiego, ale dlatego, że Bóg działał, aby doprowadzić do realizacji Swoich celów. Używając nawet samowolnych metod Jakuba i jego matki, JHWH splata zdarzenia tej historii razem tworząc arras Swojego projektu.

Nie jest to jednak opowieść jedynie o Jakubie i Ezawie, czy Izaaku i Ryfce. Jest ona przede wszystkim o przymierzu. Obietnica o Tym, Który ma nadejść (Genesis 3:15) jest realizowana zdarzenie po zdarzeniu, odsłaniana nam na łamach pism Mojżesza, uzupełniając obraz za każdym pociągnięciem Boskiego pędzla. To właśnie przymierze jest kwestią centralną – Izaak, Jakub, Juda, są to wybrane naczynia do poniesienia go z jednego pokolenia w następne.

Rozważmy sytuację, gdy rozpoczyna się nasza narracja: Jakub opuszcza Beer-Szebę i podróżuje do Haranu …

Bardzo ciekawa lekcja.

 

Zapraszam do lektury:

Tim Hegg – Rozwazania na temat Parszy nr 27 w cyklu 3 letnim