Genesis 38:1-30; Księga Izajasza 37:31-37; Ewangelia św. Mateusza 1:1-17
 

 
Pierwszą, pojawiającą się tutaj kwestią jest chronologia. Rozdział rozpoczyna się nieco dwuznaczną frazą: „W owym czasie …” To samo wyrażenie występujące w Genesis 21:22, zostało użyte do wskazania czasu w bezpośrednich ramach narracyjnych, dlatego na początku możemy tak samo postrzegać i to. Zatem moglibyśmy zacząć od założenia, że wydarzenia, które są ukazywane w tej opowieści, wydarzyły się w tym samym czasie, gdy Józef został przewieziony do Egiptu, po tym, gdy sprzedano go Midianitom, a co zostało opisane w poprzednim rozdziale. Ale są pewne chronologiczne problemy związane z tym podejściem zgodnym z „pierwszym wrażeniem”. Aby naszkicować chronologię, zacznijmy od końca.

1) Józef miał 30 lat, gdy rozpoczął rządy na swoim pełnym władzy stanowisku w Egipcie, Genesis 41:46,

2) Głód panował jeszcze przez 5 lat po tym, gdy Jakub i jego synowie udali się do Egiptu, Genesis 45:6, co oznacza, że minęło 7 lat dobrobytu, plus 2 lata głodu, z czego wynika, że Józef miał 39 lat. Od momentu, gdy miał 17 lat i miały miejsce wydarzenia z rozdziału 38 (Genesis 37:2), minęły 22 lata! Minęły 22 lata od momentu, gdy Józef został sprzedany, do czasu, gdy Jakub i jego pozostali synowie osiedlili się w Egipcie,

3) Zgodnie z Genesis 46:12, nie tylko synowie Judy (Szela i Peres), ale także synowie Peresa (Chesron i Chamul) byli pośród tych, którzy udali się do Egiptu. 22 lata wydaje się być bardzo krótkim okresem czasu, aby dorosły dwa pokolenia, zawarły związki małżeńskie i miały dzieci, zwłaszcza, gdy Genesis 38:11 stawia sprawę jasno, że upłynęło trochę czasu pomiędzy przyjściem na świat synów Judy.

Tym samym, prawdopodobnie powinniśmy stwierdzić, że fraza: „W owym czasie …”, została użyta jako bardzo ogólny wyznacznik czasu, oznaczający: „W czasach historii Józefa”.

Ale następne, jakże oczywiste pytanie, które pojawia się przed nami, to: „Dlaczego w tym punkcie biblijnej narracji Mojżesz ucina opowieść o Józefie poprzez wstawienie zdarzeń związanych z Judą i Tamar?” Wydaje się, jakby historia Józefa została niepotrzebnie przerwana przez genealogiczne zapisy rodu Judy. Ale to właśnie ta widoczna trudność powinna zwrócić naszą uwagę na cel autora. Mojżesz jest zdeterminowany na utrzymanie w centrum zainteresowania podstawowej kwestii tej historii, jaką jest prześledzenie rodowodu obiecanego Mesjasza. Historia Józefa jest ważna, przygotowuje grunt pod odkupienie Izraela – Pesach, które finalnie zakończy się zawarciem na Synaju wiecznego przymierza pomiędzy Bogiem a Izraelem. Ponadto, historia Józefa przekazuje nam wyraźny obraz tego, jak JHWH zamierza zapewnić zbawiciela dla Swojego ludu. Jednak Józef – choć z pewnością stanowi zapowiedź Mesjasza – nie należy do linii Mesjasza. W związku z tym, Mojżesz pragnie utrzymać ten temat przewodni przed naszymi oczami i przerywa opowieść o Józefie, aby włączyć rodowód Judy, od którego będzie wywodził się Mesjasz. Józef może stanowić wspaniały midrasz w kwestii Mesjasza, ale fizyczny rodowód Obiecanego wywodzi się od Judy. Tym samym, Boskie oświadczenie w Genesis 3:15 – o Obiecanym potomku kobiety, Który poskromi i odniesie zwycięstwo nad „potomstwem węża”, nadal jest w centrum zainteresowania Mojżesza, gdy spisuje narrację Tory.

Ciąg dalszy pięknego nauczania z Pisma Świętego.

 

Zapraszam do lektury:

Tim Hegg – Rozwazania na temat Parszy nr 35 w cyklu 3 letnim