Genesis 26:12-35; Księga Izajasza 65:23-66:8; List św. Pawła do Rzymian 9:6-18
 

 
Opowiadanie zawarte w naszej parszy, kontynuuje historię Izaaka i sposobu, w jaki Wszechmogący zabezpiecza błogosławieństwa przymierza wobec niego, jako wybranego potomka Abrahama. Podobnie jak wielu nomadów starożytnego Bliskiego Wschodu, Izaak zajmował się krótkookresową uprawą.

Jest więcej niż prawdopodobne, że zasiał ozimą pszenicę w październiku-listopadzie, która będzie zbierana w maju-czerwcu. Wzmianka o stukrotności plonu wskazuje, że z każdego posianego korca ziarna, w czasie żniw zebrał 100 korców. Było to bez wątpienia znacznie więcej od spodziewanej średniej, a przygotowuje przesłanie narracji, że to Bóg był Tym, Który – zgodnie ze Swoimi obiecanymi błogosławieństwami przymierza – wylewał obfitość na Izaaka.

W podobny sposób parsza ta kończy się wzmianką o czymś wręcz przeciwnym wobec Ezawa: jego niegodziwe życie sygnalizuje, że nie jest on beneficjentem Bożego błogosławieństwa, a zamiast tego, jego postępowanie jest źródłem smutku dla jego rodziców. A zatem, rozdział ten jest ujęty w ramach informacji powiązanych z przymierzem, które Bóg zawarł z Abrahamem. Błogosławieństwa przymierza są rozciągnięte na tych wybranych przez Boga. Ezaw wyraźnie nie należy do przymierza …

W dalszej części opisane jest wielkie bogactwo i wpływy jakie posiadł Izaak. Po prostu, język hebrajski stwierdza, że stał się wielki i kontynuował wzrastanie w bogactwie. Jego trzody oraz stada powiększyły się podobnie jak i jego domostwo, i to tak bardzo, że jego sąsiedzi – Filistyni – zazdrościli mu. To jest powszechna reakcja na przestrzeni wieków, gdy Bóg błogosławi Swój wybrany naród. Nawet dzisiaj, własność Ziemi Obiecanej jest nieustannie kwestionowana przez wrogów Izraela. Ale Boga nie można zwyciężyć. Jego wierność słowu, które wypowiedział jest niezawodna i Jego przymierze z Abrahamem trwa.

 

Zapraszam do lektury:

Tim Hegg – Rozwazania na temat Parszy nr 24 w cyklu 3 letnim