Genesis 48:1 – 49:27; Księga Ezechiela 37:15-28; Ewangelia św. Jana 16:25-33
W naszej parszy są opisane ostatnie dni życia Jakuba oraz fakt przekazania przez tego patriarchę błogosławieństw przymierza swoim synom. Józefowi doniesiono o tym, że jego ojciec jest chory (po raz pierwszy w Biblii wspomniano chorobę). Zatem Józef udaje się do swojego ojca, zabierając ze sobą swoich synów – Manassesa i Efraima. Gdy złożony chorobą Jakub dowiedział się, że właśnie przybył Józef, zebrał siły i usiadł na łóżku. Tutaj, za pośrednictwem natchnionego tekstu Pisma Świętego, mamy okazję być świadkami najważniejszego wydarzenia w życiu Izraela, gdy przekazuje on błogosławieństwa przymierza swoim potomkom.
Pierwszą rzeczą, którą czyni Jakub, jest przytoczenie błogosławieństw przymierza potwierdzonych przez Wszechmogącego (zob. Genesis 35:9-12; por. 28:3). Obietnice – pierwotnie dane Abrahamowi, a następnie przekazane jego synowi Izaakowi – zostały potwierdzone również wobec Jakuba. Najbardziej interesujące w tym całym kontekście jest wyrażenie “zgromadzenie ludów”. W Genesis 35:11, wyrażenie różni się nieco, ponieważ zostało przyobiecane, że: “mnóstwo narodów” będzie pochodzić od Jakuba. Z pewnością, obydwa zwroty są synonimami, ale co one oznaczają? W jaki sposób Jakub będzie obejmował mnóstwo ludów/narodów?
W Genesis 35:11 dana jest następująca obietnica:
“Od ciebie (z ciebie) pochodzić będzie naród, a nawet mnóstwo narodów”.
Nieco inne brzmienie jest w naszym tekście z dzisiejszej parszy (Genesis 48:4), gdzie jest napisane tak:
“Uczynię cię zgromadzeniem ludów”.
Wydaje się, że ten ostatni tekst określa sposób w jaki mnóstwo narodów “pochodzić będzie od” Jakuba. A stanie się to przez Boże powołanie: Bóg uczyni (dosłownie “wyznaczy” lub “umiejscowi”) Jakuba w zgromadzeniu ludów. Ale jak to zostanie osiągnięte? W jaki sposób Bóg uczyni z Jakuba kehila (zgromadzenie) ludów? Odpowiedź na to pytanie obejmuje wypełnienie końcowego błogosławieństwa przymierza Abrahamowego:
“Będą w tobie błogosławione wszystkie plemiona ziemi”.
Bóg, w Swojej suwerennej władzy, przyciągnie ludzi z każdej grupy etnicznej i wszczepi ich do rodziny Jakuba. Tutaj, jakby w formie zalążka, określony jest sposób w jaki Bóg będzie błogosławił, a mianowicie, narody nie będą błogosławione w oderwaniu od Izraela, ale przyłączając się do Izraela.
Piękna kontynuacja z nauczania Słowa Bożego, również z bardzo głębokim przesłaniem dla nas, polecam.
Zapraszam do lektury:
Tim Hegg – Rozwazania na temat Parszy nr 44 w cyklu 3 letnim